تعیین گروههای سازگاری رویشی در جمعیت قارچ magnaporthe grisea در استان گیلان

یکصد و هفده جدایه قارچ magnaporthe grisea ، عامل بیماری بلاست برنج، شامل 53 جدایه از نمونه های مناطق مختلف استان گیلان و 64 جدایه از نمونه های مزرعه آزمایشی مؤسسه تحقیقات برنج در رشت به منظور بررسی تنوع ژنتیکی قارچ بر اساس شناسایی گروههای سازگاری رویشی مورد مطالعه قرار گرفتند. گروههای سازگاری رویشی در این جمعیت ها با استفاده از جهش یافتگان فاقد قدرت استفاده از منبع نیترات شناسایی شدند. با استفاده از این روش سه گروه سازگاری رویشی به اسامیvcg1، vcg2 و vcg3 در جمعیت قارچ شناسایی شدند. گروه سازگاری رویشی vcg2 بیشترین فراوانی را در این مناطق نشان داد. بعد از آن، گروههای سازگاری رویشی vcg1 و vcg3 به ترتیب در مقام های دوم و سوم قرار گرفتند. در بین جدایه های بدست آمده از نمونه های مناطق مختلف استان، به ترتیب30/42%، 76/55% و 92/1% از جدایه ها در گروههای سازگاری vcg1، vcg2 و vcg3 قرار گرفتند. همچنین 37/34%، 93/60% و 68/4% از جدایه های بدست آمده از نمونه های مزرعه آزمایشی به ترتیب به گروه های سازگاری vcg1، vcg2 و vcg3 تعلق داشتند. در مجموع، 93/37%، 62/58% و 44/3% از کل جدایه های هر دو جمعیت به ترتیب در گروههای سازگاری رویشی vcg1، vcg2 و vcg3 گروه بندی شدند. جدایه های به دست آمده از ارقام خوش کیفیت و محلی شامل بینام، طارم مولایی و هاشمی اعضایی از هر دو گروه سازگاری رویشی vcg1 و vcg2 بودند، در حالی که اکثر جدایه های بدست آمده از ارقام خزر و حسنی متعلق به گروه سازگاری رویشی vcg2 بودند. این تحقیق نشان داد که جمعیت قارچ در استان از نظر ژنتیکی تنوع کمی دارد. علاوه بر آن، تعیین گروه های سازگاری رویشی می تواند روش مناسبی برای ارزیابی تنوع ژنتیکی قارچ باشد.